pranie brudnych pieniędzy definicja
Pranie brudnych pieniędzy ma na celu włączenie do legalnego obrotu pieniędzy, papierów wartościowych lub innych wartości majątkowych pochodzących z przedsiębiorstwa lub uczestnictwa w jego popełnieniu przeważnie ze sprzedaży narkotyków, nielegalnego hazardu czy prostytucji itp. W Polsce również są to pieniądze pochodzące z nie rejestrowanej i nie opodatkowanej działalności gospodarczej. Praniem pieniędzy nazywa się także transferowanie lub używanie tych wartości przez osobę, która wiedziała o ich przestępczym pochodzeniu. Pojęcie prania pieniędzy użyto po raz pierwszy w latach 20. XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Mafia Chicagowska kierowana przez Ala Capone czerpała zyski z nielegalnej produkcji, sprzedaży oraz przemytu alkoholu. Aby ukryć proceder członkowie mafii prowadzili legalną działalność handlowo- usługową taką jak sklepy a przede wszystkim pralnie. Dochody nielegalne dopisywano do codziennych utargów aby ukryć ich pochodzenie.
 
 

Gospodarka narodowa pozostaje pod wpływem zjawiska prania brudnych pieniędzy.

Przyczynia się ono do:
 
  • Naruszenia stabilności systemu finansowego w obrębie państwa z naciskiem na system podatkowy,
  • zachowania mechanizmów gospodarki rynkowej,
  • gromadzenia kapitału przez przestępców,
  • zmniejszenie wiarygodności państwa oraz systemu finansowego, systemu bankowego, co wiąże się z odpływaniem kapitału pochodzącego z legalnych źródeł i brakiem pozyskiwania nowych inwestorów,
  • wzrost zjawiska korupcji wśród polityków( procesy legislacyjne) bądź urzędników, co skutkuje sankcjami i osłabieniem wiarygodności i instytucji finansowych,
  • osłabienia wizerunku państwa na arenie międzynarodowej.
Pranie pieniędzy to sekwencja kilkunastu zachowań obejmujących w szczególności zatarcie nielegalnego źródła pieniędzy oraz utworzenie dla nich nowego legalnego pochodzenia.
 
1. Faza wstępna.
 
Polega ona na przygotowaniu całego procesu. Do fazy wstępnej zalicza się w szczególności dyslokacje kapitału czyli  transport  z miast na wieś gdzie jest mniejsza szansa wykrycia procederu bądź za granicę. Przykłady sposobów transportowania kapitału za granicę:
 
  • Metoda walizkowa,
  • przemyt,
  • transfer dóbr luksusowych ,
  • bezpośredni przekaz elektroniczny,
  • umowy o kompensacje.
 
2. Umiejscowienie.
 
Polega na wprowadzeniu nielegalnych środków do systemu finansowego( zazwyczaj poprzez wpłatę na konto). To najbardziej ryzykowny etap całego procederu. Organizacje przestępcze stosują różne metody obchodzenia bankowej kontroli wpłat. Najczęściej polega on na dzieleniu całej kwoty na mniejsze sumy poniżej programu rejestracji, także wpłaty przy użyciu setek wynajętych osób. Często ten etap możliwy jest dzięki współpracy pracowników banków lub instytucji finansowych. Czasem stosuje się także występujące w niektórych krajach zwolnienia z obowiązku rejestracji da określonych rodzajów działalności.
 
3. Maskowanie.
 
Ten etap polega na urwaniu śladu prowadzącego go rzeczywistego źródła pieniędzy.
 
4. Integracja/ legitymizacja.
 
Polega na dorobieniu legalnego świadectwa dla pieniędzy. Stosuje się tutaj najróżniejsze metody, np.:
 
  • Blending,
  • ceny transportowe,
  • kasyna,
  • winding tricket,
  • smufing,
  • puste transkacje,
  • fikcyjny kredyt.