Eksport bezpośredni polega na sprzedaży przez producenta własnych wyrobów za granicą bez pośrednika. Wymaga on pewnej znajomości kontraktów handlowych, rynku zbytu oraz techniki handlu zagranicznego.
W miarę jego rozwoju kontakty te zwykle stają się bardziej intensywne, co nie pozostaje bez wpływu na możliwości przejścia do innych wymagających większego zaangażowania form internacjonalizacji.
Podmiotem eksportu bezpośredniego jest większość sprzętu inwestycyjnego ( od małych silników elektrycznych do wielkich turbin, pełnomorskich statków, dźwigów oraz obrabiarek), oraz zmechanizowany sprzęt gospodarstwa domowego, elektroakustyczny, audiowizualny, samochody osobowe itd. Eksport bezpośredni jest także stosowany w dziedzinach produkcji i obrotu, w których hurtownik nie może być eksporterem, no. W przypadku eksportu maszyn wytwarzanych na indywidualne zamówienia. Eksport bezpośredni bowiem prowadzony jest tam, gdzie uzasadnione jest tworzenie za granicą własnych kanałów sprzedaży. Zaliczyć tu można takie dziedziny jak:
- wśród towarów konsumpcyjnych:
- eksport sprzętu audio i wideo
- eksport samochodów osobowych
- wśród dóbr przemysłowych :
- eksport środków farmaceutycznych
- eksport ciężarówek
- eksport autobusów
- eksport niektórych wyrobów chemicznych
- eksport mechanicznego sprzętu rolniczego ( kombajny, traktory)
Przedsiębiorstwo może prowadzić eksport bezpośredni na kilka następujących sposobów:
- zorganizowany oddział sprzedaży lub filia- oddział sprzedaży zajmuje się sprzedażą i dystrybucją, może się także zajmować magazynowaniem i promocją, spełnia również funkcję centrum wystawowego i centrum obsługi klienta
- podróżujący akwizytor- przedsiębiorstwo może wysyłać swojego przedstawiciela za granicę w celu nawiązania kontaktów handlowych
- krajowe biuro bądź dział eksportu- może przybrać formę odrębnego działu eksportu stanowiącego centrum zysków
- zagraniczni dystrybutorzy lub agenci- przedsiębiorstwo może im nadać prawda wyłączności lub ograniczone upoważnienia do reprezentowania jego interesów w określonym kraju.
Eksport bezpośredni stosowany jest, gdy wyroby danego wytwórcy są oznakowane jego marką handlową i jest ona znana i uzyskana w krajach, do których wyroby te są kierowane. Eksport bezpośredni wymaga stworzenia odpowiednich podstaw organizacyjnych w przedsiębiorstwie. Przy większych jego rozmiarach niezbędne jest utworzenie w firmie własnego działu eksportu, trudnienie specjalistów w dziedzinie reklamy, marketingu, akwizycji również prowadzenie badań rynków zagranicznych. Z tą formą eksportu jest związane większe ryzyko handlowe niż w przypadku eksportu bezpośredniego. Wymaga się dodatkowo większego zaangażowania kapitału ze względu na dłuższy obieg pieniężny od sprzedaży surowców do otrzymania należności oraz z powodu konieczności i posiadania własnych magazynów wysyłkowych, magazynów części zamiennych, a nawet uruchomienia odział firmy za granicą. Z eksportem bezpośrednim wiążą się długoterminowe gwarancje kredytowe dla dostawcy.