Eksport pośredni występuje gdy większość przedsiębiorstw rozpoczynających eksport wybiera rynek, który najbardziej przypomina ich rynek macierzysty. Podobieństwo bowiem sprzyja utrzymaniu tych samych produktów i innych elementów marketingowej kompozycji.
Sąsiednie rynki również bliższe kulturowo. Eksport do sąsiadów stanowi w jakimś stopniu rozszerzenie rynku krajowego poprzez podobieństwo potrzeb oraz zwyczajów, często języka, a także instytucji. Sposób wejścia na rynek zagraniczny jest determinowany skalą zaangażowania producenta w wymianę międzynarodową.
Najczęściej stosowanych jest sześć strategii wejścia na rynek:
- Eksport bezpośredni,
- eksport pośredni,
- otwieranie filii,
- strategiczne przymierza,
- budowanie nowego zakładu bądź zakup lokalnych zakładów przemysłowych za granicą,
- sprzedaż licencji,
- podejmowanie wspólnych przedsięwzięć.
Eksport pośredni występuje wtedy gdy producent wciąga w wymianę pośrednika, który zajmuje się organizacją przemieszczenia produktów z miejsca zakładu do granicy krajowej a następnie do nabywców za granicą. Eksport pośredni odbywa się z reguły poprzez przedsiębiorstwa eksportowo - importowe oraz agentów ekspertowo- importowych. Agenci eksportowo- importowi doprowadzają do kontaktów eksporterów oraz importerów z kraju i zagranicy, a za swoje usługi pobierają prowizję, w zależności od skali ryzyka można wyróżnić takich agentów eksportowo- importowych jak maklerów handlowych- działających na cudzy rachunek a także w cudzym imieniu, komisantów działających na cudzy rachunek i we własnym imieniu, również dealerów działających na własny rachunek i we własnym imieniu.
Przy kalkulacji cen produktu eksportowanego należy uwzględnić koszty produkcji, zysk, koszty transportu, cła oraz marżę importera, hurtownika oraz detalisty. Ceny w wymianie międzynarodowe opierają się najczęściej na kosztach wytwarzania i dostawy a także narzucie procentowym. Dumping występuje wtedy, gdy producent eksportuje produkt po cenie niższej od ceny rynkowej bądź rzadziej po cenie nie pokrywającej nawet kosztów. Realizacja transakcji często rozpoczyna się od uzyskania licencji eksportowej bądź licencji importowej, nast. produkt przygotowany jest do wysyłki i zabrane są świadectwa oraz zaświadczenia umożliwiające wywóz lub przywóz. Dokumenty transakcji międzynarodowej dzielą się na trzy rodzaje : podstawowe, pomocnice oraz uzupełniające, do dokumentów podstawowych zalicza się fakturę, dokumenty ubezpieczeniowe a także przewozowe, dokumenty pomocnicze określają stan a także jakość produktu.
Wielu przedsiębiorców nie lubi powierzać stosunków z klientami pośrednikom importerom bądź dystrybutorom, dlatego ustawiają oni bezpośrednie kontakty z odbiorcami dzięki placówkom otwieranym w krajach, będących celem ekspansji. Placówki takie wymają dodatkowy nakładów, ale zapewniają lepszą kontrolę dystrybucję. Bezpośredni eksport można realizować tworząc zagraniczne filie lub krajowe działy eksportu.