Przyrost wyceny to termin odnoszący się do zjawiska ekonomicznego. Zjawisko to dotyczy się ujętych w ogólnym bilansie nie mających pokrycia zysków pochodzących z aktywów trwałych. Wtedy też, wartość wyceny aktywów zdecydowanie przekracza ich poprzednią wartość księgową.  W aspekcie aktywów tradycyjnie wycenianych w ogólnym bilansie, uwzględniającym koszty historyczne, tego typu przyrost jest obejmowany w kapitale rezerwowym, a w następnej kolejności realizowany w procesie sprzedaży. W skrócie, przyrost zostaje przeniesiony do zysku z poprzednich lat, a rachunki zysku i strat zostają pominięte ze względu na brak wypracowanego zysku. W przypadku aktywów o charakterze trwałym, wykazujących wartości według godzinowych wskaźników, przyrost wyceny zostanie odjęty jako zysk z rachunków wyników. Główną przyczyną takiego stanu jest integralna więź zysków z bieżącą działalnością. Należy podkreślić, że przyrost z wyceny, jako termin, nie działa wyłącznie w jedną stronę. Oznacza to, że nie tylko jest wynikową wzrostu wartości.

Co to jest przyrost wyceny?

Aby przedstawić wzrost wartości księgowej aktywów, należy zwiększyć koszty amortyzacji w kolejnych latach. Co więcej, w sytuacji znaczącego zmniejszenia się wartości wyceny, spadek ceny w obu przypadkach bezpośrednio wpływa na rachunek wyniku.  Dlatego też przyrost wyceny jest częścią innowacyjnego kierunki w dziedzinie rachunkowości, która opiera się na wartościach godzinowych. Większość szablonów wyceny jest kosztowna, związku z czym, ograniczenia dotykają również nieruchomości, które cechują się wysoką inflacją lub też wzrostem cen. Ponadto, nieruchomości są cennym obszarem dla przyrostu cen ze względu na brak przyszłych kosztów. Światowe reguły rachunkowości nie pozwalają na uwzględnianie zysków z wyceny w rachunku zysków i strat, nawet gdy zostaną one zrealizowane w wyniku sprzedaży.