Rating kredytowy to nic innego jak kredytowa ocena klasyfikacyjna, która ocenia i kategoryzuje poziom zdolności kredytowej danego podmiotu, długu lub zobowiązania finansowego lub emitenta takich długów lub zobowiązań finansowych.

Może być ona dokonywana przez niezależną, wyspecjalizowaną instytucję, którą może być agencja ratingowa  i ma wówczas charakter publiczny, zewnętrzny, lub instytucję finansową czyli np. bank i w tym przypadku ma wówczas charakter poufny, czyli wewnętrzny. Innymi słowy jest po prostu informacją, która pozwala na ocenę profilu ryzyka danego emitenta obligacji, czyli subiektywna ocena wyspecjalizowanej agencji ratingowej dokonana za pomocą takich samych miar w stosunku do tej samej klasy emitentów – oddzielnie rządy i korporacje. Prezentacja wyników takich wyliczeń w obu przypadkach, bez względu na emitenta jest dokonywana za pomocą takich samych symboli. Są to przyznawane litery, cyfry oraz znaki typu: „+” i „–”, p.. A, B–. Informacje prezentowane są w ten sposób, gdyż różnego rodzaju instytucje finansowe w łatwy sposób mogą później porównać instrumenty inwestycyjne oraz budować portfele obligacji o pewnej klasie ryzyka, np. co się najczęściej zdarza: nie niższej niż B–.

Rating kredytowy - Dlaczego dla wszystkich tak ważne jest aby ich rating był wysoki?

Rating na poziomie inwestycyjnym powoduje wiele możliwości, gdzie główną z nich jest: emisja obligacji o niższym oprocentowaniu, dlatego że profil ryzyka emitenta jest niższy. Im wyższy rating, tym niższe odsetki. To proste!To właśnie koszt pieniądza powoduje, że emitenci przykładają znaczną wagę do uzyskiwania ratingów na wysokim poziomie inwestycyjnym. Przykładowo: jeśli tam emitent emituje miliard złotych obligacji i różnica w oprocentowaniu ze względu na rating wynosi pół procenta, to różnica kosztów odsetek przy tak zdefiniowanej emisji obligacji równa się 5 milionom złotych. W innym przypadku, gdy emisja ta wynosiłaby 20 miliardów złotych… No właśnie, po prostu chodzi o to, aby było taniej.

Kto wyznacza rating?

Na świecie istnieje obecnie wiele agencji ratingowych. Jednak są takie trzy najważniejsze: Standard & Poors, Fitch i Moody’s. To one wyznaczają ratingi na szeroką skalę. De facto są to firmy zajmujące się przetwarzaniem informacji, które ze względu na swoją fachowość zdobyły uznanie wśród inwestorów. Jeżeli więc są to firmy, to aby się rozwijać, muszą mieć swoich klientów. Ich klientami są przeważnie organizacje, których rating dana agencja przeprowadza. Przykładem takiej organizacji może być np. polski rząd. W grudniu 2017 r. agencja Fitch opublikowała rating naszego kraju na poziomie A– z perspektywą stabilną. Jest to dość wysoka ocena wynikająca z dobrej kondycji polskiej gospodarki, a przez to możliwości wygenerowania przez Ministerstwo Finansów środków na spłatę długu w terminie. Natomiast oceny innych agencji są zbieżne: według Moody’s ocena polskiego Ministerstwa Finansów plasuje się na poziomi A2, a Standard & Poor’s – BBB+. Z założenia agencje ratingowe mają bardzo wysokie standardy etyczne, dlatego utrzymują wiarygodność w stosunku do emitentów oraz inwestorów.