Faktoring polega na nabywaniu wierzytelności firmy przez wyspecjalizowane podmioty finansowe i świadczenie dodatkowych usług z tym związanych.
Sytuacje z zastosowaniem umowy faktoringowej:
- firma nie ma funduszy na inwestycje,
- firma nie ma funduszy na spłatę długów,
- firma chce zwiększyć sprzedaż, ale nie ma możliwości pozyskania finansowania zewnętrznego,
- firma nie ma zdolności kredytowych,
- firma ma problemy z rozliczeniami z kontrahentami.
Faktoring - kryteria klasyfikacji:
1. Kryterium tego, kto przyjmuje ryzyko transakcji:
- faktoring właściwy – wraz z cesją wierzytelności, na faktora przechodzi pełne ryzyko niewypłacalności,
- factoring niewłaściwy – brak ryzyka,
- factoring mieszany – faktor przejmuje ryzyko od pewnej kwoty.
2. Kryterium powiadomienia dłużnika o zawarciu umowy:
- factoring otwarty – dłużnik jest powiadamiany zaraz po zawarciu umowy zaraz po zawarciu umowy,
- factoring półotwarty – dłużnik zostaje powiadamiany o możliwości wezwania do zapłaty,
- factoring tajny – dłużnik w ogóle nie jest powiadamiany.
3. Kryterium dokonania płatności:
- factoring dyskontowy, przyśpieszony – faktor dokonuje zapłaty zaraz po dokonaniu umowy,
- factoring zaliczkowy – faktor dokonuje zapłaty , ale tylko zaliczki po dokonaniu umowy,
- factoring wymagalności owy, terminowy – faktor nie wypłaca żadnej sumy fakt orantowi, należność jest płacona tak jak to uwzględnili w umowie.
Specyficzne formy factoringu:
- metafaktoring – podobny do leasingu popieranego, pojawia się bank faktoranta jako pośrednik;
- factoring powierniczy – bank, który obsługuje faktoranta, upoważnia faktora do wykonywania czynności usługowych faktoranta;
- factoring zmodyfikowany – faktorant wykonuje większość czynności dodatkowych, które normalnie wykonuje faktor
- honorarium faktu ring - połączenie factoringu niepełnego i zaliczkowego, stosowany wobec przedstawicieli wolnych zawodów, np.: architektów, adwokatów, notariuszy;
- refaktoring – zbycie wierzytelności przez jednego faktora innemu faktorowi;