Polityka dywidend dotyczy ona kwestii wypłaty zysków akcjonariuszom bądź zatrzymania ich w celu powtórnego zainwestowana w firmie. W zakresie polityki dywidend mają pozytywny lub negatywny wpływ na ceny akcji firmy, obejmują one dwa podstawowe problemy tzn. jaką część zysków należy wpłacić w określonym czasie, również czy firma powinna utrzymać stabilną stopę wzrostu dywidend. Polityka dywidend powinna odzwierciedlać zawartość informacyjną efekt klienteli oraz dywidend. Hipoteza zawartości informacyjnej bądź sygnalizacyjnej mówi, iż inwestorzy uważają zmiany dywidend za sygnalizowanie prognoz zarządu co do przyszłych zysków. Efekt klienteli informuj że firma będzie przyciągać uwagę inwestorów którzy zadowoleni są z polityki dywidend firmy, więc zmiana polityki dywidend doprowadzi do zmiany w kładzie akcjonariuszy.
Innymi czynnikami branymi pod uwagę przy ustaleniu polityki dywidend to:
- opodatkowanie
- wymagania funduszy inwestycyjnych co do stałego dochodu z kapitału
- ograniczenie prawne
- dostępność gotówki na wypłaty dywidend
- dostępność oraz koszt środków z innych źródeł
- potrzeba utrzymania kontroli właścicieli nad spółką
- dostępność efektywnych możliwości inwestycyjnych oraz koszty emisji nowych akcji.
Polityka stałej wysokości dywidendy
Główną ideą polityki stałej wysokości wypłat dywidendy jest przekazanie informacji o stabilności oraz wysokości dochodów jakich mogą akcjonariusze się spodziewać. Wartość wypłacanych dywidend może wzrosnąć jeśli długookresowy poziom zysków w spółce zwiększy się i odwrotnie, konsekwencje jednak tych zmian( kolejno pozytywne jak i negatywne) mają wpływ na cenę akcji na giełdzie. Określenie stałego poziomu dywidendy następuje na podstawie długookresowego plany dystrybucji dochodów przedsiębiorstwa, odstępstwa od tych wartości następują tylko gdy utrzymane dotychczasowego ich poziomu nie jest możliwe lub gdy utrzymanie tych wartości będzie możliwe w przyszłości .
Nadwyżkowa polityka dywidend
Założeniem rezydualnej polityki dywidend jest kierowanie na dywidendy tej kwoty zysku, nie może być efektywnie reinwestowana w firmie, określenie wysokości wspomnianej kwoty jest dokonywane przez ustalenie pożądanej struktury kapitału oraz zapotrzebowania na kapitały związane z nowymi inwestycjami. Charakterystyczne dla tego rodzaju jest to iż spółki rozwijające się nie płacą dywidendy bądź też kwoty wypłat są niskie, podczas gdy spółki dojrzałe mające niższe potrzeby kapitałowe, płacą wysokie dywidendy.
Polityka stałej stopy wypłat dywidendy
Polityka stałej stopy wypłat dywidendy sprowadza się do wypłacania z góry określonej procentowo części zysku danego roku obrotowego, korzystne dla akcjonariuszy jest bezpośredni udział w zwiększonym zysku rocznym, korzyść staje się wadą w okresach zmniejszonego zysku.
Polityka zerowej stopy wypłaty dywidendy
Traktowana jest jako jedno z ekstremalnych rozwiązań, realizacja takiej strategii może być uzasadniona jeżeli przedsiębiorstwo posiada możliwości inwestycyjne, którego stopa zwrotu przewyższa koszt kapitału.
Polityka stuprocentowej stopy wypłat dywidendy
Rodzaj tej polityki dywidend opiera się na przekonaniu, że akcjonariusze preferują bieżącą gotówkę aniżeli zysk ze sprzedaży akcji, gdyż te drugie pozbawiają ich stałego dochodu z akcji w przyszłości.