Gospodarka mieszana to system, który łączy w sobie cechy rynku i sposobu zarządzania tradycyjnych gospodarek. To połączenie zarówno sektora prywatnego jak i publicznego. Gospodarka mieszana ma trzy następujące cechy gospodarki rynkowej. Po pierwsze, chroni własność prywatną. Po drugie, pozwala to na ustalenie cen na wolnym rynku i prawach podaży i popytu. Po trzecie, siłą napędową jest motywacja do osobistego interesu jednostek. Gospodarka mieszana ma pewne cechy gospodarki nakazowej w strategicznych obszarach. Przede wszystkim, pozwala rządowi chronić swoją siłę roboczą i ludzi.
Do najważniejszych cech gospodarki mieszanej należy zaliczyć:
- środki produkcji mają charakter prywatną bądź publiczny,
- funkcjonuje społeczna gospodarka rynkowa, która cechuje się zainteresowaniem pracodawcy losem pracowników (perspektywa dobrych zarobków, pomoc socjalna, możliwość rozwoju i awansu) oraz aktywnością pracowników (wszelkiego rodzaju idee i pomysły pochodzące od strony pracowników są nagradzane i cenione, jeśli mają bezpośredni wpływ na lepsze funkcjonowanie przedsiębiorstwa),
- istnieje wolna konkurencja w obszarze biznesu, szkolnictwa, służby zdrowia, prawa i administracji,
- państwo zapewnia opiekę socjalną swoim obywatelom w postaci nieodpłatnej służby zdrowia, zasiłkom socjalnym oraz stworzeniem warunków do życia osobom niezdolnym do podjęcia zatrudnienia,
- państwo w razie wystąpienia sytuacji kryzysowej jest gotowe wspomóc gospodarkę krajową poprzez stworzenie odpowiednich warunków prawnych i relacji na poziomie bank-przedsiębiorstwo,
- rozwój i stworzenie odpowiedniego poziomu innowacyjności drzemie w rękach wszystkich pracowników, a nie tylko właścicieli.
Zasadniczo, większość mieszanych gospodarek zachowuje cechy tradycyjnej gospodarki, ale z pewnymi ograniczeniami. W klasycznej gospodarce mieszanej funkcjonuje nacisk na spory udział sektora publicznego oraz spółdzielczego. Oba sektory wzajemnie się uzupełniają i stwarzają warunki, do prawidłowego rozwoju systemu.