Globalizacja gospodarki to zjawisko odnoszące się do rosnącej współzależności świata gospodarek w wyniku rosnącej skali transgranicznego handlu towarami i usługami, przepływem kapitału międzynarodowego oraz szerokiego i szybkiego rozpowszechniania technologii. Globalizację gospodarek cechuje ciągła ekspansja i wzajemna integracja granic rynkowych, która ma charakter nieodwracalny i jest wynikiem, tysiącletnich tendencji do rozwoju gospodarczego. Pośrednią przyczyną globalizacji gospodarek jest  rosnące znaczenie informacji we wszystkich rodzajach działalności produkcyjnej. To właśnie, informacja i urynkowienie są głównymi siłami napędowymi globalizacji gospodarczej. Innymi słowy, postępująca globalizacja gospodarki światowej w ostatnich latach opiera się w dużej mierze na szybkim tempie rozwój nauki i technologii. Co z kolei wynika ze środowiska, w którym system gospodarczy szybko rozprzestrzenił się na całym świecie i rozwinął się na podstawie coraz większego transgranicznego podziału pracy, który przeniknął do poziom łańcuchów produkcyjnych w przedsiębiorstwach różnych krajów.

Globalizacja gospodarki - definicja.

Globalizacja gospodarki światowej wiąże się równie z pewnym ryzykiem i konsekwencjami. Przede wszystkim globalizacja gospodarki faktycznie rozszerzyła, a nie zmniejszyła lukę między północą a południem. Według niektórych raportów opublikowanych przez ONZ liczba krajów rozwijających się, które skorzystały na globalizacji gospodarek, jest mniejsza niż 20. Różnica w dochodach per capita między najbogatszym krajem a najbiedniejszym kraj powiększył się z 30 razy do obecnych 70 razy. Ponadto, globalizacja gospodarki stwarza ryzyko dla krajów rozwijających się, ponieważ może dojść do zafałszowania pewnych czynników zewnętrznych. W otwartych warunkach gospodarczych konflikt między realizacją zewnętrznej równowagi ekonomicznej a wewnętrznej jest wielką przeszkodą w polityce makroekonomicznej krajów rozwijających się, ponieważ osłabia ich zdolności do kontroli i regulacji makroekonomicznych.