Lichwa to nieuczciwa praktyka finansowa, w której jedna strona udziela pożyczki lub kredytu drugiej stronie pod warunkiem, że ta druga strona zobowiąże się do spłaty z nadmiernie wysokimi odsetkami, znacznie przekraczającymi nominalne stopy procentowe obowiązujące na rynku.
Jest to forma wyzysku, wykorzystująca czyjąś potrzebę finansową lub brak alternatywnych możliwości uzyskania kredytu w bardziej standardowy sposób. Lichwa jest zazwyczaj nielegalna i jest surowo karana ze względu na swój wyzyskujący charakter.
Przykłady lichwy mogą obejmować:
-
Pożyczki z ekstremalnie wysokimi odsetkami: Lichwiarz udziela pożyczki na kwotę, która może być pozornie niewielka, ale wymaga zwrotu znacznie większej sumy pieniędzy w krótkim okresie czasu. Na przykład udziela pożyczki w wysokości 1000 złotych, ale wymaga zwrotu 3000 złotych w ciągu kilku tygodni.
-
Wykorzystanie sytuacji kryzysowej: Lichwiarze często wybierają osoby znajdujące się w nagłej potrzebie finansowej, które nie mogą uzyskać kredytu w banku z powodu złej historii kredytowej lub innych powodów. Następnie oferują pożyczki z wygórowanymi odsetkami, wykorzystując desperację pożyczającego.
-
Manipulacja umową i ukryte opłaty: Często lichwiarze stosują niejasne umowy, które zawierają ukryte opłaty, nadmierne odsetki lub warunki, które utrudniają spłatę pożyczki. Może to obejmować nieczytelne zapisy dotyczące odsetek lub innych opłat, co prowadzi do trudności w spłacie długu.
Lichwa jest surowo zabroniona w wielu krajach z powodu swojego szkodliwego wpływu na osoby, które padają jej ofiarą. Organizacje rządowe i regulacje finansowe dążą do ochrony konsumentów przed tego rodzaju wyzyskiem poprzez ustanowienie maksymalnych stóp procentowych i ścisłe regulacje dotyczące praktyk kredytowych.
Praktyka lichwy wykracza poza granice uczciwego i etycznego podejścia do finansów i wyrządza szkody jednostkom oraz społeczeństwu jako całości. Dlatego istotne jest podejmowanie działań, aby zapobiegać, karcić i edukować ludzi na temat tego rodzaju wyzysku finansowego.