Model nordycki odnosi się do systemu społeczno-gospodarczego charakterystycznego dla krajów skandynawskich, takich jak Dania, Szwecja, Norwegia, Finlandia oraz Islandia. Ten model opiera się na wysokiej stopie redystrybucji społecznej, silnym państwie opiekuńczym oraz wspieraniu równości społecznej i ekonomicznej.
Podstawowe cechy modelu nordyckiego obejmują:
-
Silny system opieki społecznej: Zapewnienie wsparcia w zakresie opieki zdrowotnej, edukacji, opieki nad dziećmi, bezpieczeństwa socjalnego oraz opieki dla osób starszych.
-
Wysoki poziom redystrybucji społecznej: Przez wysokie opodatkowanie osób o wysokich dochodach i korzystanie z tych środków w celu finansowania programów społecznych, w tym wsparcia dla osób o niższych dochodach.
Przykłady modelu nordyckiego obejmują:
-
System opieki zdrowotnej w Szwecji: Szwedzki system opieki zdrowotnej jest powszechnie dostępny i oparty na zasadzie solidarności społecznej. Finansowany jest głównie ze środków publicznych i zapewnia obywatelom bezpłatną opiekę medyczną.
-
Edukacja w Finlandii: Finlandia słynie z wysokiej jakości systemu edukacyjnego, który jest powszechnie dostępny i oparty na równości szans. Szkolnictwo publiczne jest bezpłatne, a uczenie się jest oparte na koncepcji wspierania rozwoju każdego ucznia bez względu na status społeczny.
Model nordycki jest często badany i odwoływany jako przykład udanego połączenia wysokiej gospodarki rynkowej z równością społeczną i opieką państwa nad obywatelami.